Annelet, wat leuk dat ik jou mag interviewen. Kun je vertellen waarom je lange tijd bij ons in de praktijk bent geweest?
Heel leuk om hier te zijn en mijn ervaring bij jullie te mogen delen. Ik kom hier al heel lang . Helaas heb ik al verscheidene keren moeten revalideren na het plaatsen van een prothese. In 2012 kreeg ik mijn eerste nieuwe knie en 6 jaar was de andere knie aan de beurt. Bij de eerste werd ik begeleid door Iris en bij de tweede door Robin. Beide keren heb ik de begeleiding als zeer waardevol ervaren.
Een paar jaar later kreeg ik schouderklachten. Allebei de schoudergewrichten waren dusdanig versleten dat het plaatsen van nieuwe schouderprotheses de enige optie was (ik wist niet eens van het bestaan). Omdat Benjamin o.a. ook een schouderspecialist is heb ik ruim voordat ik geopereerd zou worden bij hem aangeklopt. Zo ben ik met hem het pre-operatieve traject ingestapt. En dat heeft best lang geduurd, want door de COVID-19 werd de operatie flink uitgesteld. Al die tijd zijn we goed blijven trainen met als uitgangspunt zo fit mogelijk, en dan vooral de spieren rondom de schouders, de operatie in te gaan.
De operatie van de eerste schouder ging goed, gelukkig zonder complicaties. Ook de revalidatie ging voorspoedig. Ik heb Benjamin als bijzonder prettige fysiotherapeut ervaren. Hij is een echte lieverd en zeer zorgvuldig. Wist mij daar waar nodig te stimuleren en ook af te remmen als ik iets te ongeduldig was en te snel wilde gaan. Ook de operatie aan de tweede schouder liep een jaar later flinke vertraging op door de pandemie, het aansterken van de eerste schouder liep dus hand in hand met het pre-operatieve traject van de tweede.
Hoe zijn je klachten ontstaan? Waardoor kreeg je klachten?
Ik ben helaas gevoelig voor artrose, het zit ook veel bij mij in de familie. Mijn broer en zuster lopen ook met nieuwe knieën en heupen. Ik was vroeger erg sportief en heb veel gehockeyd en getennist. Later heb ik ook een massagepraktijk gehad, dus ik heb zowel in werk als sport veel gevraagd van mijn gewrichten.
Hoe heb je de revalidatie van je schouders ervaren?
Al met al – en zeker achteraf – een hele positieve ervaring. Tijdens het hele proces, vooral vlak na de operatie is het hard werken en lang niet altijd even gemakkelijk. Het was ook best een lange weg, zeker omdat de preoperatieve periodes zo lang duurden. Daarnaast zijn de operaties relatief dicht op elkaar geweest! Dus het was best hard werken, maar als je steeds meer kan en minder pijn hebt, dan stimuleert dat om door te zetten.
Soms zat ik er ook wel eens doorheen en had dan echt geen zin om weer naar de praktijk te gaan, maar er hangt hier zo’n positieve sfeer dat ik altijd weer voldaan naar huis ging. De interactie tussen mij en de fysiotherapeut heb ik als heel prettig ervaren. Hij luisterde goed naar wat ik belangrijk vond en wat ik wilde bereiken, dat heeft mij zeker geholpen in het hele revalidatietraject.
Ondertussen heb ik ook veel energie in mijn algehele gezondheid gestoken. Ik heb dit gedaan door mijn voeding en bloedwaarden te bekijken met een specialist op dit gebied. Door een ander eetpatroon ben ik 10kg afgevallen en voel ik me energieker en in het algemeen gezonder, terwijl ik dacht dat ik best gezond leefde. Ik ben er van overtuigd dat als je ook daarmee aan de slag gaat, je nog veel meer uit de revalidatie kunt halen.
Wat kun je weer allemaal wat je eerder misschien niet meer kon?
Ik voel gewoon niet meer dat ik protheses heb. Ja, ik zie de littekens! Maar ik kan zo goed als alles weer. Zeker de gewone dagelijkse dingen, zelfs iets boven in de kast pakken wat toch wel een heikel ding is na zulke operaties. En op vakantie merkte ik dat ik gewoon weer kon zwemmen wat me al een lange tijd niet meer lukte. Ook kan ik weer beeldhouwen na zoveel jaar, mijn grote hobby. Je wilt niet weten hoe blij ik daarmee ben.
Zijn er nog dingen die je niet meer kan of mag?
(Moet eerst even nadenken)
Nou, bijvoorbeeld jampotten of een fles opendraaien kost nog wel eens moeite, maar ja dat kan ook de leeftijd zijn… En met zwaar tillen moet ik oppassen, dat vindt Benjamin niet heel verstandig.
Heb je tips of adviezen voor iemand die zo’n operatie te wachten staat?
Zoek iemand die in dezelfde situatie heeft gezeten of nog steeds zit, om te kunnen sparren. Het is fijn om ervaringen uit te wisselen en soms ook samen te kunnen mopperen over gedeeld leed. Ik heb veel steun gehad, en nog steeds, aan een lotgenoot die eenzelfde operatie heeft gehad. Zo vond ik het heel waardevol om vooraf te weten waar je allemaal tegen aan loopt nadat je geopereerd bent. Met name hele kleine praktische dingen zoals ‘hoe droog je je rug af?’ en ‘hoe kan je je het zo comfortabel mogelijk maken als je 6 weken met je mitella op je rug moet slapen?’.
Daarnaast: zorg dat je zo fit mogelijk bent voor de operatie. Bereid je fysiek voor. Des te sneller gaat je herstel.